Z powodu swojego wizerunku rolę Normana Maine'a odrzucili: Humphrey Bogart, Marlon Brando, Montgomery Clift, Gary Cooper, Henry Fonda, Errol Flynn, Cary Grant, Ray Milland, Gregory Peck, Tyrone Power, Frank Sinatra, James Stewart oraz Robert Taylor. Ponadto propozycję zagrania tej postaci odrzucili także Richard Burton (zrezygnował na rzecz filmu "Szata") oraz Stewart Granger (nie mógł się dostosować do pracy z reżyserem), natomiast kandydatura Laurence'a Oliviera została odrzucona przez producenta.
Kiedy Esther i Norman siedzą w kabriolecie Normana, można dostrzec, że w trakcie kolejnych ujęć zmienia się odległość pomiędzy nimi.
Kiedy Esther i Norman siedzą w kabriolecie Normana, można dostrzec, że narzuta znajdująca się na siedzeniach znika w kolejnych ujęciach.
Film nakręcono w Beverly Hills, Los Angeles, Piru, Laguna Beach, Arcadii i Burbank (Kalifornia, USA).
W scenie, która ma miejsce po premierze filmu pewiem mężczyzna mówi "Hej, Ray! świetny wynik, najlepszy!" Tym mężczyzną jest Ray Heindorf, reżyser filmu.
Okres zdjęciowy trwał od września 1953 roku do 19 lipca 1954 roku.
Po nakręceniu sceny wręczenia Oscara, w której pijany Norman Maine niezamierzenie uderza Esther/Vicki w twarz, pół twarzy Judy Garland pokryło sie sińcami.
Hugh Martin, który został zatrudniony jako nauczyciel śpiewu dla Judy Garland, opuścił plan zdjęciowy tuż po kłótni ze swoją uczennicą o jej interpretację piosenki "The Man That Got Away".
Po raz pierwszy zdarzyło się, że dwóch aktorów w tym samym filmie (Garland i Mason) nominowano do Oscara za odgrywanie postaci, które pojawiły się już w innym filmie i ich odtwórcy także dostali za to nominacje do Oscara. W 1937 roku byli to Janet Gaynor i Frederic March.
Film kilkakrotnie przemontowywano. W dniu premiery liczył 181 minut, później bez zgody reżysera skrócono go o 30 minut. W 1983 roku odnaleziono większość wyciętego materiału (bez 5 minut) i zrekonstruowano film (także przy użyciu fotosów).