A propos adaptacji książki - wierz mi, że jest fenomenalnie dokładna :) Polecam przeczytać, na pewno się spodoba; ten sam klimat, te same postaci, to samo napięcie. Jedyne, co mnie uderzyło w tej ekranizacji, to postać Mattisa. Mam wrażenie, że wychodzi jednak na strasznego buraka, w porównaniu z Borką. Ten ostatni ma na celu przetrwanie własnej rodziny i zbójców w lesie w ogóle, podczas gdy Mattis jest zadufanym w sobie bubkiem, który nie dostrzega konieczności współpracy, jest uparty i głupiutki jak dziecko, skoro wyżej stawia rodową niechęć niż sprawy życia i śmierci. W książce nie było to tak wyraźne, dlatego zrozumienie postępku Ronji (skok na stronę Borki) wydawało mi się zawsze trudne i nie w pełni uzasadnialne. Tymczasem, jeśli spojrzeć na to w ten sposób, to Ronja robi to, co trzeba zrobić, żeby przywrócić Mattisowi trzeźwość osądu i na nowo nauczyć go, co jest w życiu ważne, a co ważne nie jest.

Uwielbiam to anime, jest po prostu zachwycające i naprawdę wierne powieści Astrid Lindgren. Postacie są też super narysowane, choć może postacie zbójów chwilami nieco dziwnie wyglądają, nieco karykaturalnie, ale Ronja i Birk narysowani są rewelacyjnie. Ronja to śliczna dziewczynka, nawet jak się złości na Birka w pierwszych odcinkach, to jest słodka. Birk z kolei wygląda rewelacyjnie. Oboje są jakby żywcem wyjęci z kart powieści. Mattis i Lovis także, w sumie tak można ich sobie wyobrażać czytając powieść. Borka i Undis w sumie także, a przy okazji zwróciłem uwagę, że w filmie aktorskim z lat 80 Lovis i Undis to są raczej wysokie i chude kobiety, z kolei w anime są bardziej barczyste, jeśli to dobre słowo. Ale może to i lepiej? Bardziej pasują na kobiety skandynawskie - nieco przypominają żony Wikingów :) Tak czy siak anime po prostu kocham. Urocze, sympatyczne, wiernie oddające ducha książki, a do tego jeszcze rewelacyjne melodie lecą w tle, pasujące idealnie do sytuacji. Wielki plus także za "PIEŚŃ WILKÓW" śpiewaną przez Lovis. No i równie wielki plus za sceny czułe pomiędzy Ronją a Birkiem. Sceny, gdy Ronja rzuca się Birkowi na szyję, gdy go czule przytula lub gdy oboje idą trzymając się za ręce... To są perełki serialu :)